Συνεχίζοντας με παραδείγματα καλλιτεχνών που διαπραγματεύτηκαν το θέμα του χρόνου στα έργα τους και που θα μπορούσαν να σου δώσουν έμπνευση για το δικό σου εικαστικό ημερολόγιο θα σου παρουσιάσω το έργο "Ένας Χρόνος Περφόρμανς" του Tehching Hsieh. Το έργο πραγματοποιήθηκε από τις 11 Απριλίου* 1980 έως τις 11 Απριλίου 1981 . Στο διάστημα αυτό ο Tehchihg Hsieh "χτυπούσε" κάρτα κάθε μια ώρα(!) σε ένα ρολόι που είχε εγκατεστημένο στο εργαστήριό του.
Παράλληλα τεκμηρίωνε την ενέργειά του αυτή με μία φωτογραφία.Παρακάτω βλέπεις τον καλλιτέχνη φωτογραφημένο την πρώτη και την τελευταία ημέρα του έργου.
Μπορείς να δεις ένα τμήμα μιας ταινίας που έγινε προβάλλοντας στη σειρά τις φωτογραφίες στη διεύθυνση:Μπορείς να φανταστείς πώς ήταν η ζωή του στη διάρκεια αυτού του χρόνου; Ποιες δυσκολίες πιστεύεις πως αντιμετώπισε κατά την πραγματοποίηση του έργου; Ποιος ήταν ο σκοπός του;
* Σημείωσε: 11 Απριλίου είναι τα γενέθλια της Άσχετης!
* Σημείωσε: 11 Απριλίου είναι τα γενέθλια της Άσχετης!
3 σχόλια:
(proletina)
Δεν θα ήθελα να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή του... ψυχαναγκασμός !Ο χρόνος δεν είναι αυτοσκοπός.. υπάρχει στη ζωή μας και μας δίνει τη δυνατότητα κάθε λεπτό να γινόμαστε πλουσιότεροι...!Ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης μάλλον βάζει στοιχήματα με τον εαυτό του.. Καλό βράδυ! Κλεοπάτρα.
Κλεοπάτρα,
Ο Hsieh,στο έργο του αυτό, το τόσο δυσάρεστο και σκληρό, χάνει στην κυριολεξία το χρόνο του για να τον κερδίσει όμως σε ένα άλλο επίπεδο. Τον κατακερματίζει και τον ανατέμνει με ακρίβεια χειρουργική. Μέ μια καθαρά ασκητική τεχνική ο "άγιος-τρελός" Hsieh, εισάγει τον εαυτό του σε μια εκούσια ταλαιπωρία που πράγματι φαντάζει ανούσια, ψυχαναγκαστική και προϊόν μιας μαζοχιστικής και διαταραγμένης συμπεριφοράς. Περνώντας όμως μέσα από το εθελοντικό του μαρτύριο, την παρανοϊκή αυτή σκληραγωγία στην οποία υπέβαλε τον εαυτό του, πρέπει να επανήλθε στον κόσμο με την τόσο οικεία σ` αυτόν κανονική ροή του χρόνου, πιο πλούσιος και πιο ικανός στην κατανόησή του.
Μ` αρέσει να βάζω τον εαυτό μου στη θέση του και να φαντάζομαι πώς ήταν η ζωή του, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά την πραγματοποίηση του έργου. Αυτό με πλουτίζει. Μ` αυτή την έννοια το έργο του Hsieh, που μας συνδέει άμεσα με την ασκητική παράδοση, είναι πιστεύω ενδιαφέρον. Έξάλλου κάθε έργο τέχνης είναι μια "μηχανή" εμπλουτισμού της εμπειρίας μας, παραγωγής συμβάντων και κουβέντας, όπως αυτή που ξεκίνησες με το σχόλιό σου, και σ` ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου