Ο συνθέτης John Cage, που γνωρίσαμε στην χθεσινή ανάρτηση, όπως είπαμε συνεργάστηκε με εικαστικούς καλλιτέχνες. Ένας από αυτούς ήταν ο Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ. Το 1953 ο Rausenberg πλησίασε τον ζωγράφο Βίλλεμ ντε Κούνιγκ (Willem de Kooning), που θαύμαζε πολύ, και του είπε ότι ήθελε να κάνει ένα έργο από την ανάποδη, δηλαδή να το σβήσει. Ο Ντε Κούνιγκ συμφώνησε, αλλά του έδωσε ένα πολύ δουλεμένο σχέδιο, έτσι ώστε κι εκείνος να κοπιάσει ανάλογα. Ό,τι έμεινε ύστερα από έξι εβδομάδες που, θεωρητικά, χρειάστηκε ο Ράουσενμπεργκ για να σβήσει το σχέδιο είναι πια δικό του έργο με τίτλο "Σβησμένο σχέδιο του Ντε Κούνινγκ"
Αυτό που βλέπουμε μέσα στη χρυσή κορνίζα είναι απλώς ένα αστείο; Είναι η συμβολική διαγραφή του καλλιτεχνικού προτύπου; Είναι ένα φάντασμα του σχεδίου του Ντε Κούνιγκ ή ένα ολοκληρωμένο σχέδιο του Ράουσενμπεργκ; Μπορεί μια πράξη καταστροφής να είναι παράλληλα δημιουργική;
Παρακολούθησε, στο βίντεο που ακολουθεί, το Ράουσενμπεργκ να μιλάει για τη συνάντησή του με τον Ντε Κούνιγκ και το λόγο που προέβη σ` αυτή την πράξη.
10 σχόλια:
Πολλές φορές η καταστροφή είναι αναγκαία κα οδηγεί σε δημιουργία. Σαν πράξη αυτόνομη, όμως πιστεύω πως όχι.
Δεν μπορώ να δημιουργήσω σκοτάδι.Απλά αποκλείω ή δεν δημιουργώ το φως.
Η αποψή σου θα είχε ενδιαφέρον.
εξαρταται δεν ειναι παντα δημιουργικη η καταστροφη.για παραδειγμα ενα παιδακι πρεπει να καταστρεψει το παπακι που εφτιαξε απο πλαστελινη για να δημιουργησει ενα αλλο σχημα σε αυτη την περιπτωση ειναι αναγκαιο.απο την αλλη πλευρα δεν ειναι δημιουργικο να καταστρεφεισ ενα πολυτιμο εργο τεχνης....(lollip..)
“It is neither Art for Art, nor Art against Art. I am for Art, but for Art that has nothing to do with Art. Art has everything to do with life, but it has nothing to do with Art,” Απόσπασμα συνέντευξης του Rauschenberg στον André Parinaud, με αφορμή την έκθεσή του Paris New York Paris, στο εθνικό μουσείο μοντέρνας τέχνης Centre Pompidou, 1977.)
Νάντια
Δε μπορώ gallerista, να εννοήσω μια "αυτόνομη" καταστροφική πράξη.
Κάθε καταστροφή δένει με μια κίνηση την παράδοση που ακυρώνει με την παράδοση που ιδρύει.
Η καταστροφή είναι το "όργωμα" του παρόντος για τη σπορά ενός πιο γόνιμου μέλλοντος.
Ένας δάσκαλός μου στη ζωγραφική loll, με συμβούλευε, κάθε πρωί να σβήνω το πιο ενδιαφέρον σημείο στο υπό εξέλιξη έργο μου και να συνεχίζω.
ART HAS EVERYTHING TO DO WITH LIFE, BUT IT HAS NOTHING TO DO WITH ART.
Καλό!!!
για ποιο λογο το εκανε αυτο??τι ηθελε να κερδισει μ αυτο??(loll..)
Αν και στην αρχή, για κάποιους λόγους που δε χρειάζεται να αναφέρω εδώ, δε σου έδειξα το βίντεο, μετά το ερώτημα της loll για τις προθέσεις του καλλιτέχνη, θεώρησα αναγκαίο να σου το δείξω.
Στο βίντεο λοιπόν όπως θα δεις ο Ράουσενμπεργκ ισχυρίζεται, πως αν και πολλοί θα δούν σ` αυτό μια πράξη διαμαρτηρίας ή βανδαλισμού,για εκείνον είναι μια καθαρά ποιητική πράξη.
Αν θέλουμε το δεχόμαστε...
Every act of creation is first of all an act of destruction.
Pablo Picasso
Συμφωνώ πως η καταστροφή συνδέεται με την δημιουργία. Μπορούμε όμως να ισχυριστούμε ότι οδηγεί πάντα ή είναι μέρος της δημιουργικής διαδικασίας?
Η πάυση είναι μέρος ενός μουσικού κομματιού. Αν όμως δεν την ακολουθήσει κάποια νότα?
Το «κενό» υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του.
Δημοσίευση σχολίου