Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008
Κάτι δροσερό...
και ανάλαφρο για σήμερα: Το γλυπτό-σιντριβάνι του Δανού Jeppe Hein, με τίτλο "Εμφανιζόμενα Δωμάτια" (Appearing Rooms)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
και ανάλαφρο για σήμερα: Το γλυπτό-σιντριβάνι του Δανού Jeppe Hein, με τίτλο "Εμφανιζόμενα Δωμάτια" (Appearing Rooms)
Οι μαθητές...
του 1ου Λυκείου
Πληροφορίες
- Πόλυ Κοκκινιά
- Εικαστικός, απόφοιτος Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών,κάτοχος μεταπτυχιακού στις Ψηφιακές Μορφές Τέχνης. Βιολόγος (πτυχίο Βιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών)
11 σχόλια:
teleio!
ena polu protimotero ergo texnis apo kati kitsata metala pou stolizoun to kentro tis athinas...
i alitheia einai oti exwi kapoio endiaferon alla de tha to elega kai ergo texnis...einai aplos ena pio cool sidrivani....(proletina)
8a sumfwnisw me tn proletina!!!!einai ena apla wraio sindrivani!s kamia periptwsh ergo texneis[aggelikh]
δεν ειναι απλο σιντριβανι!!μπορει να δειχνει απλο αλλα σαν ιδεα μετραει οχι οτι ειναι απλα ενα σιντριβανι... ειναι εντυπωσιακο.το 8εωρο τεχνη. (κωδικο ονομα lollipop)
Μετά τη χθεσινή γνωριμία με το έργο του Hsieh, σας φαίνεται υπερβολικά εύπεπτο και γλυκερό αυτό το έργο, έτσι δεν είναι;
´Ηταν ό,τι έπρεπε...ταξίδεψα, δροσίστηκα και γιατρεύτηκα από την μουσική..Σ ένα έργο τέχνης μετράει η σύλληψη της ιδέας βασικά·χωρίς αυτή έργο δεν γίνεται...Να σαι καλά,Πολυτίμη, να μας δροσίζεις τις ζεστές μέρες του ..χειμώνα! Κλεοπάτρα.
Θέλω και εγώ τέτοιο δωμάτιο....(Νίκη)
Θα μας χρειαστούν τέτοια δωμάτια για τις ζεστές μέρες του χειμώνα.
Μπορεί να μας χρειαστούν ακόμα και
"τζιτζίκια διαρκείας καθ` όλες τις τέσσερις
μπορεί και παραπάνω θερμές εποχές"
Δεν είναι μόνο δωμάτιο βέβαια..Είναι και ένα ωραίο παιχνίδι....Πρωτότυπο παιχνίδι(Νίκη)
Στην αρχή,όταν είδα το έργο δεν κατάλαβα αυτό που πραγματικά ήταν... Μου φάνηκε σαν μια κατασκευή από τούλι...(αδαής βλέπεις!!!) Όταν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν και πως δημιουργούσε ο καλλιτέχνης μέσα από κάποιες τεχνικές εντυπωσιάστηκα. όχι απλά σαν θέαμα αλλά γιατί ο καλλιτέχνης συνεργαζόταν με το κοινό του Είναι μια εμπειρία που ζει ο θεατής μπαίνοντας,βγαίνοντας από τα "υδάτινα δωμάτια" που δημιουργούνται.Δεν μπορείς να το παρακολουθείς αποστασιωποιημένος αλλά παίζεις σημαντικό ρόλο.
Στην αρχή,το είδα έτσι σαν παιχνίδι. Μετά όμως αυτός ο τετραγωνισμένος χώρος μου θύμισε τον λαβύρινθο της μυθολογίας μας.Ο άνθρωπος που τρέχει που ελευθερώνεται,που ψάχνει διεξόδους...που αγωνίζεται,που χαίρεται... Η δροσιά η ψυχρολουσία...Ο καλλιτέχνης μπορεί να μην είχε τίποτα απ αυτά στο μυαλό του εγώ όμως έτσι ένιωθα...
Αυτή πιστεύω ότι είναι και η αξία της διαδραστικής τέχνης....
Νάντια
Νάντια,
σαν χαρούμενα ποντικάκια που μπαινοβγαίνουν ελεύθερα στη φάκα του δεν είναι;.
( Μια τέτοια εικόνα έχω και για όλους εμάς που μπαινοβγαίνουμε σ` αυτό το Blog!)
Δημοσίευση σχολίου