ddsghfgjωβχωjj Philip-Lorca DiCorcia, Igor, 1987Ο DiCorcia σκηνοθετώντας "αναπαραστάσεις" της καθημερινότητας κατασκευάζει εικόνες πιο αληθινές θα έλεγε κανείς και από αυτές που θέλει να προσομοιάσει. Για αυτόν η πραγματικότητα είναι ένας άγνωστος που τον εκπλήσσει και η φωτογραφία ένα μέσο εξερεύνησής της.
Δες τον Igor. Είναι μια σκηνή που θα μπορούσε να συναντήσει κάποιος, αν ήταν τυχερός, σε μια διαδρομή με το μετρό. Ο DiCorcia, αντί να περιμένει μια τυχαία συνάντηση με το "εξαιρετικό" ή το "αναπάντεχο", απλά προγραμματίζει μια συνάντηση μαζί τους. Τους κλείνει ένα ραντεβού!
Η φωτογραφία, λέει ο DiCorcia, είναι μια ξένη γλώσσα που όλοι νομίζουν ότι τη μιλούν.
Ας κάνουμε εξάσκηση σ' αυτή τη γλώσσα, ας σχολιάσουμε τον Igor...
4 σχόλια:
συμφωνω με τισ αποψεισ του dicorcia πανω στη φωτογραφια.. ο igor τωρα
ειναι εξερετικη η φωτογραφια και φαινεται τοσο αλη8ινη σα να ηταν μια μερα απο την κα8ημερινοτητα ενοσ αν8ρωπου.. απο την αλλη πλευρα ο dicorcia αναπαριστα τελεια τον igor σα να τον βλεπουμε μπροστα μασ
Ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος και ποιά η καθημερινότητά του, loll;
Οι φωτογραφίες του DiCorcia προσφέρουν πολλά επίπεδα ανάγνωσης.
Ο κάθε θεατής μπορεί να αφηγηθεί μια διαφορετική ιστορία για τον Igor.
"Είναι ο θεατής, και όχι η ζωή, αυτό που αντικαθρεπτίζει στην πραγματικότητα η τέχνη", έχει πει ο Όσκαρ Ουαϊλντ.
ο κα8ε αν8ρωποσ ειναι ενασ απλοσ 8εατησ τησ ζωησ!!!μπορουμε λοιπον στην φωτογραφια να πλασουμε διαφορεσ πι8ανεσ ιστοριεσ για αυτο που αναπαριστα. στη συγκεκριμενη περιπτωση 8α μπορουσαμε να πουμε οτι ειναι ενασ αν8ρωποσ κουρασμενοσ απο την δουλεια που επιστρεφει σπιτι του επειτα απο μια κουραστικη μερα και ανυπομονει να δωσει στην κορη του το ψαρακι που τησ αγορασε με πολυ αγαπη..
καποιοσ αλλοσ μπορει να φανταστει μια τελειωσ διαφορετκη ιστορια... αναλογα με την οπτικη γωνια που το βλεπει ο κα8ενασ
Igor, a middle-age man, probably a father...He looks tired at this moment-or in this life- and adrift. One can imagine that the train is bringing him home, and at the same time that he is being dragged along by life itself. The goldfish, swimming in its plastic captivity can be seen as a symbol of Igor's Sisyphean to-and-fro by train. As his distant gaze suggests, he may also feel trapped in a world that he did not choose and that he cannot escape. And this uncontrollable life may come to an end at any moment, as easily, as a plastic bag breaking...
Δημοσίευση σχολίου