σφγηφγφηγγξ Philip-Lorca DiCorcia, Mario,1978Θίξαμε στις πρόσφατες αναρτήσεις ζητήματα που σχετίζονται με την αναπαράσταση και έχουν απασχολήσει τη φιλοσοφία ήδη από την εποχή του Πλάτωνα.
Για τη φωτογραφία υπάρχει η ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι είναι το καταλληλότερο μέσο για να αναπαραστήσει κανείς τον κόσμο και για αυτό θεωρούμε πως κάθε φωτογραφία είναι μια καταγραφή του πραγματικού, ένα ρεπορτάζ. Βεβαίως η εφαρμοσμένη φωτογραφία (διαφήμιση, μόδα κ.λ.π.) μας έχει εξοικειώσει με τη "στημένη", τη σκηνοθετημένη δηλαδή εκδοχή της. Η σκηνοθεσία όμως εμφανίστηκε στη καλλιτεχνική φωτογραφία πολύ πρόσφατα, αν και μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως τα φωτογραφικά πορτρέτα, που εμφανίστηκαν ήδη από τα πρώτα βήματα της τέχνης αυτής, είναι σκηνοθετημένες φωτογραφίες.
Ο πρώτος καλλιτέχνης που ασχολήθηκε με αυτό το είδος είναι ο Philip- Lorca DiCorcia (1953).
Οι έγχρωμες φωτογραφίες του καταγράφουν την πραγματικότητα παριστάνοντας ότι την αναπαριστούν. Ο καλλιτέχνης σκηνοθετεί τις εικόνες του (τεχνητός φωτισμός, επανειλημμένες λήψεις μέχρι να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα κ.λ.π.), έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μοιάζει με την αποτύπωση ενός τυχαίου και λίγο ως πολύ κοινότοπου στιγμιότυπου.
Δες για παράδειγμα το έργο Mario. Φαίνεται να καταγράφει μια απλή καθημερινή σκηνή: ένας άντρας στέκεται μπροστά στην ανοιχτή πόρτα του ψυγείου. Για να καταλήξει ο DiCorcia στην φωτογραφία που βλέπεις, έστησε το "σκηνικό", χρησιμοποίησε τεχνητό φωτισμό (τοποθέτησε ακόμα και μέσα στο ψυγείο φωτογραφικό φλας) και έκανε πολλαπλές λείψεις.
Με αυτόν τον τρόπο η φωτογραφία του DiCorcia ενώ εκ πρώτης όψεως ανακαλεί τον αυθορμητισμό του ρεπορτάζ, στην ουσία αποτελεί μια αφήγηση την οποία καλείται να ολοκληρώσει ο θεατής. Αποκαλύπτει λιγότερα απ' όσα κρύβει και παίζει μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, καταγραφής κι επινόησης, φυσικότητας και κατασκευής.
Ο DiCorcia αναγκάζει τον θεατή να εφεύρει ο ίδιος το νόημα της εικόνας και την ερμηνεία της.
ξγλφγκη΄ξλκγη΄κξη
Ποια είναι η ερμηνεία που δίνεις εσύ για το Mario; Ποιο είναι το νόημα αυτής της εικόνας και πώς θα ολοκλήρωνες την αφήγησή της;
26 σχόλια:
Πόσες φορές έχω έρθει και εγώ στη θέση αυτού του ανθρωπάκου!!!
Να περιμένω μπροστά από ένα ψυγείο υπομονετικά μέχρι να βρώ αυτό που μου ανοίγει την όρεξη....
Τις περισσότερες φορές μάλιστα, ξανακλείνω το ψυγείο με απογοήτευση, χωρίς να έχω βρεί την ιδανική λιχουδιά που έχω φανταστεί στο μυαλό μου...
Η εικόνα είναι η πραγματική αναπαράσταση της ''βαρετής'' ζωής του ανθρώπου ,βασισμένη στην καθημερινή ρουτίνα....
Μου θυμίζει τα ''βαρετά'' απογεύματα του χειμώνα που ανοίγω το ψυγείο για να φάω ό,τι βρώ προκειμένου να διαβάσω...
XEXE..
eida adeio t magazi k psinomoun n tou spasw t vitrina k n kanw pliatsiko alla m prolave h nikh!
hehe...
Πάλι έσωσες την κατάσταση Νίκη...
Είχα αδειάσει το ψυγείο μέχρι να διαβάσω το εφυές σου σχόλιο!
Οσο αφορά τα στημένα σκηνικά,πριν λίγο καιρό διάβασα οτι οι Αμερικανοί έστησαν ολόκληρο σκηνικό για να μας πείσουν οτι πάτησαν στο φεγγάρι.
Όσο αφορά το συγκεκριμμένο έργο πιστεύω οτι ερμηνεύεται ανάλογα με τη ψυχολογική κατάσταση του θεατή.Εγώ βλέπω ενα άνδρα αποξενωμένο που ζει σε υπαρξιακή απόγνωση και προσπαθεί να καλύψει τα κενά του .Αραγε ο πάγος του ψυγείου να έχει κάποια σχέση;΄ΝΑΝΤΙΑ
Δίκιο είχε λοιπόν η γιαγιά μου που δεν πίστευε ότι πήγαμε στο φεγγάρι! Εγώ μέχρι τώρα το απέδιδα στο γεγονός ότι, όταν ο πατέρας μου ήταν μικρός, της ζητούσε επίμονα να βάλει μια σκάλα και να του το κατεβάσει. Εκείνη αγωνιζόταν να τον πείσει πως είναι πολύ πολύ, μακριά , εκεί που ο άνθρωπος δεν πρόκειται να φτάσει ποτέ...
Μπα....!!
Ο άνθρωπος κατάφερε να πάει στο φεγγάρι,
όπως κατάφερε να πάει και στον Άρη...
Νάντια μου θα σου βάλω πάγο! Αισθάνεσαι υπαρξιακή απόγνωση όταν έχεις την δυνατότητα να επισκέπτεσαι το blockblog;
Xαχα..Γιατί άραγε??
nanakia nikh nanakia!k oxi allh epidromh st psigio!
Καληνύχτα τότε...Περιμένουμε την επόμενη ανάρτηση...
εδω ειμαι και γω... δεν πιστευω να με 3εχασατε??? μην νομιζεται παντωσ οτι εγω σασ 3εχασα παρακολου8ω ανελιπωσ οτι συμβαινει σαυτο το blog!!! χαχαχα. ο mario ισωσ αντιπροσωπευει τον κοσμο που παρακολου8ει και αντιλαμβανεται πα8ητικα αυτα που συμβαινουν γυρω του χωρισ να αντιδρα περιμενοντασ υπομονετικα να γινει ενα 8αυμα και να αλλα3ει η ζωη του,ο κοσμοσ,η δια8εση του και πολλα αλλα που επι8υμει... ετσι και mario στεκεται μπροστα στο ψυγειο περιμενοντασ να γινει ενα 8αυμα και να καταλη3ει τελικα στο τι 8ελει να φαει!!!
Αισθάνομαι υπαρξιακή απομόνωση οχι όταν μπαίνω στο block ,αλλά με αυτά που συμβαίνουν γύρω μου.Οι σκηνές των ονείρων παγώνουν,οι μισθοί παγώνουν,το γέλιο παγώνει,το ...αιμα παγώνει στις φλέβες μου όταν ο...Λάουντα της ασφάλτου περνάει με κόκκινο και μου ρίχνει και μια μούτζα...πάγωσα γιατι ακρίβηνε το πετρέλαιο....Σας χαιρετώ...Νάντια το κατεψυγμένο...
Σχετικά με το Μάριο...
Από που απέδρασε ο Μάριο και βρέθηκε μπροστά στο ψυγείο; Από μια κουραστική δουλειά; Από μια βαρετή τηλεοπτική ταινία; Από μια άνευρη ερωτική συνομιλία;
Αλλά βρίσκεται τελικά ο Μάριο μπροστά στο ψυγείο; Όχι. Όχι τουλάχιστον με το μυαλό του. Είναι αφηρημένος. Είναι αλλού. Απέδρασε από ένα "εκεί" και βρέθηκε σε ένα "εδώ", αλλά πάλι είναι "αλλού". Ή μήπως μετακινείται από το "εκεί" στο "εδώ" και στο "αλλού" παραμένοντας πάντα καρφωμένος στο "εγώ";
Γιατί ανοίγει το ψυγείο; Τι θέλει να συναντήσει; Πάντως όχι ένα σνακ. Μήπως η πόρτα είναι ένα πέρασμα; Μια πύλη απόδρασης από το "μη ανοιγμένο" κόσμο του;
Τι σκοπεύει να κάνει; Θα συμβεί κάτι εδώ πέρα; Θα κινηθεί ή θα παραμείνει σε στάση αναμονής; Πέτρωσε; Σκέφτεται ή πλέει στο γλυκό κενό μιας ρέμβης;
Έλεος, Μάριο!Είσαι μόνο μπροστά σε ένα ανοιχτό ψυγείο και με γέμισες ερωτήματα! Μην κάνεις και το κουνήσεις από εκεί!
Εκείνο το "που", ψηλά στη δεύτερη γραμμή, θέλει έναν τόνο. (Γιατί αγαπητέ blogger να μη μπορούμε να διορθώνουμε τα λάθη στα σχόλιά μας μετά τη δημοσίευσή τους;)
Ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα,στο φως και στο σκοτάδι,στα εδέσματα και στα ηδύποτα,στεκόμαστε όλοι εμείς (μαζί με το Mario)και προσπαθούμε να συνταιριάσουμε κομμάτια από "δω" και από "κει".
Lema
Ο Μάριο δεν με εκπλήσσει καθόλου...μου θυμίζει έναν από τους χιλιάδες βαριεστημένους ανθρώπους που βρίσκονται ταυτόχρονα παντού και πουθενά!!άμα δεν ξέρεις τι θέλεις, πότε το θέλεις και πού θα το βρείς... άστο καλύτερα...ίσως κάποτε άλλοτε...όλες, μα όλες τις απαντήσεις ,ο άνθρωπος τις βρίσκει όχι ανοίγοντας πόρτες, αλλά σκάβοντας μέσα του..κάτι ήξεραν οι αρχαίοι που έλεγαν: " ένδον σκάπτε"
Οι απαντήσεις προϋποθέτουν ερωτήσεις.Οι ερωτήσεις δεν απαιτούν απαντήσεις. Ζουν μια χαρά αναπάντητες, από τι στιγμή που θα τεθούν έως την αιωνιότητα.
ΧΕΧΕ..
Κάθε ερώτημα έχει μια απάντηση απλά εμείς πολλές φορές δεν μπορούμε να την βρούμε...
Όσο για τον Μάριο, η επιδρομή του στο ψυγείο δεν συνεπάγεται οποσδήποτε πείνα...
Όπως είπα και στην αρχή,κάθε απόγευμα στέκομαι μπροστά στο ψυγείο ψαχουλεύντάς το, επειδή δεν θέλω να κάτσω να διαβάσω...
Έτσι και ο Μάριο..
Προκειμένου να αποφύγει μια ''δυσάρεστη'' για αυτόν κατάσταση κάθεται ώρες μπροστά στο ψυγείο κοιτάζοντάς το...
Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με την παρακολού8ηση μιας σειράς στην τηλεόραση που την έχουμε ξαναδεί...
Μπαίνουμε στην διαδικασία να την δούμε για δεύτερη ή τρίτη φορά, κυρίως για 3 λόγους:
1)Ή βαριόμαστε να σηκωθούμε από τον καναπέ και να τελειώουμε τις ''υποχρεώσεις'' μας,
2)Ή δεν έχουν τίποτα άλλο τα υπόλοιπα κανάλια,
3)Ή μας αρέσει τόσο πολύ η σειρά που θέλουμε να την ξαναδούμε(πράγμα σπάνιο στις μέρες μας)!
Aλλά στην ουσία όλο αυτό είναι χασιμο''πολύτιμου'' χρόνου!!Μπαίνουμε στην διαδικασία της επανάληψης χωρίς να αποκομίζουμε τίποτα απ'αυτήν....
Τί λέτε εσείς κυρία??
Η προσφώνηση "κυρία", Νίκη, είναι πολύ τιμητική και οποιαδήποτε κυρία θα διστάσει να δεχτεί ότι απευθύνεσαι σ' αυτή. Προσδιόρισε σε ποιά ακριβώς απευθύνεσαι γιατί νομίζω πως κυκλοφορούν αρκετές μέσα σ' αυτό το blog. Είσαι, εξάλλου, μια απ' αυτές (μικρή μόνο στην ηλικία).
Κυρία Κοκκινιά ΛΟΙΠΌΝ...
Σε αυτήν την Κυρία απευθύνομαι...
Μεγάλη μου τιμή και σ΄ευχαριστώ!
Ως προς τα ερωτήματα και τις απαντήσεις επιμένω πως υπάρχει έλλειμμα ερωτημάτων. Για τις απαντήσεις μου είναι αδιάφορο αν θα συμφωνούν σε αριθμό με τις απαντήσεις...
Όσο για την παρακολούθηση τηλεοπτικών εκπομπών και μάλιστα κατ' εξακολούθηση, δεν είμαι η πιο ειδική να απαντήσω, γιατί οι ώρες τηλεθέασης για μένα δεν ξεπερνούν (εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων) τα δέκα λεπτά την εβδομάδα!
Στην έκτη σειρά του σχολίου μου σβήσε το "απαντήσεις" και βάλε ερωτήσεις.
XEXE...Nαί το κατάλαβα....
Εγώ την απάντηση που ήθελα την πήρα..
Ευχαριστώ!
Πόσο ευφυές εκείνο το "εφυές" στο τέταρτο σχόλιο, κ. Κοκκινιά!
Διαβάζουν και φιλόλογοι το blog, ας μη τους προκαλέσουμε τριχόπτωση!
exw pa8ei trixoptwsh me t la8h ths xwris n eimai filologos!
Δημοσίευση σχολίου