Jenny Holzer, I am Losinng Time (Χάνω Χρόνο ), 1996 [Νυχτερινή προβολή σε κανάλι της Βενετίας]
Το έργο αυτό της εννοιολογικής καλλιτέχνιδας Jenny Holzer, τόσο ευεργετικό για όσους έχουν ενοχές ότι χάνουν χρόνο, είναι το πρώτο μιας σειράς έργων που θα μας απασχολήσουν στις προσεχείς αναρτήσεις και αφορούν τις εικαστικές δυνατότητες της γλώσσας.
Το αφιερώνω σε όλους τους μαθητές με την προτροπή :"Εμπρός λοιπόν! Χαζολογήστε!" *
* Μη θυμώνεις κυρία Μαμά, η προτροπή νομιμοποιείται όταν εκφέρεται σε καιρό διακοπών...
17 σχόλια:
η Jenny Holzer παρατηρησα και απο αλλα εργα τησ οτι κατασκευάζει φωτεινές επιγραφές και ηλεκτρονικές πινακίδες που παρουσιάζει σύντομες φράσεις και λέξεις. εκμεταλλεύεται τα γιγάντια ταμπλώ που προορίζονται συνήθως μόνο για διαφημίσεις, αντιστρέ-
φοντας τη λειτουργία τους.
θεωρεί τη λεκτική έκφραση βασικό στοιχείο της κοινωνικής ζωής και τη χρησιμοποιεί ως μέσο επεξεργασίας της έννοια.
με μια αναρτηση ποσα πολλα μα8αινουμε
Είναι ορθό να βλέπουμε τον χρόνο να κυλά; Κι αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, κυλά από το μέλλον στο παρελθόν με την ανθρωπότητα κολλημένη σαν βάρκα στη μέση του ποταμού; Ή μήπως κυλά από το παρελθόν προς το μέλλον, παρασύροντας τη βάρκα με τη ροή του;
Αν, ωστόσο επιθυμούμε να απορρίψουμε την εικόνα της ροής,πώς μπορούμε να συλλάβουμε το πέρασμά του; Τι είναι αυτό που διακρίνει το παρελθόν από το παρόν ή το μέλλον ή μήπως δεν υφίσταται αντικειμενική διάκριση και ο χρόνος είναι μια ενιαία οντότητα που αποκαλείται παρόν; Τι είναι αυτό που δίνει στο χρόνο την κατεύθυνσή του; Τι είναι εκείνο που συνηγορεί υπέρ της ασυμετρίας μεταξύ παρελθόντος και παρόντος; Υφίσταται η άχρονη ύπαρξη ή μήπως η ύπαρξη γίνεται αντιληπτή μόνο μέσα στα όρια του χρόνου;
Για μια ακόμα φορά δηλώνω άσχετη!
loipon n deis pu auth exei diavasei Berxon!
Νίκη, διάβασες το σχόλιο της Lema στην ανάρτηση της 31ης Δεκεμβρίου, σχετικά με τις απόψεις του Αυγουστίνου για το χρόνο;
Ναί...Το είχα δεί....Για αυτό και έγραψα το παραπάνω σχόλιο..Για να τα θυμιθούμε...
Συγνώμη, να φεύγω εγώ γιατί νόμιζα πως αυτό είναι ένα blog που αφορά ζητήματα τέχνης! Πολύ φιλοσοφία βρε παιδί μου! Ακόμα και το Ακέφαλο Κοτόπουλο έχει διαβάσει Μπερξόν, αλλιώς δεν εξηγείται το σχολιό του.
Να και ο διαχωρισμός του Ανρί Μπεργκσόν ανάμεσα στον χωροχρόνο και τον καθαρό χρόνο.
Ο χωροχρόνος είναι ο χρόνος των ρολογιών μας, μια υβριδική έννοια που προκύπτει από την εισβολή της ιδέας του χώρου στην επικράτεια της καθαρής συνείδησης. Πρόκειται για την εμπειρία του χρόνου, έτσι όπως την οργανώνει ο άνθρωπος στο χώρο, ως ακολουθία χρονικών μονάδων. Στην πραγματικότητα αυτές οι χρονικές μονάδες δεν υπάρχουν, γιατί ο χρόνος είναι μια μελωδία, ένα ποτάμι. Η ιδιαιτερότητά του
έγκειται στο γεγονός ότι κυλά μέσα από τα χέρια μας σαν νερό, είναι αψηλάφητος, όπως το έθεσε ο άγιος Αυγουστίνος. Δεν υπάρχει σταθερό παρόν. Είτε είναι ήδη παρελθόν ή είναι ακόμη μέλλον. Όταν λέμε ότι είναι δέκα και μισή δεν είναι πια δέκα και μισή.
Άσχετη είσαι πραγματικά πολύ άσχετη αν πίστεψες πως μπορείς να σταθείς σε ένα blog σχετικό με τέχνη αν δεν έχεις ιδέα από φιλοσοφία.
Κατά τους εννοιολογικούς καλλιτέχνες υπάρχει μια προϊούσα αναγωγή της τέχνης σε φιλοσοφία και μάλιστα η τέχνη τείνει να την υποκαταστήσει. Ο Κόσουθ μιλάει για μια τέχνη μετά τη φιλοσοφία.
Ένα ''θυμηθούμε'' στο παραπάνω σχόλιό μου θέλει ''η'' και όχι ''ι'' που έβαλα!
loll, Νίκη, σκέφτομαι να κάνουμε αυτό το ιστολόγιο "συνιστολόγιο", να γίνετε δηλαδή και εσείς συντάκτες του.Τι λέτε;
και τι 3ερουμε εμεισ κυρια?
Καταπληκτικό το σχόλιο της Νίκης συμφωνώ και το συνυπογράφω.
Lema
Διόρθωση "του Lema"
...............
Αύριο αρχίζουν τα βάσανα...
Τέλος οι ωραίες διακοπούλες μας.....
oi diakopes teleiwsan ke ola arxisan grigora....
ta asximo ine oti mesa s'auti tn vdomada grafume nmz 4,5 diagwnismataa
**kuriakh**
Δημοσίευση σχολίου